غمگین ام......

این روز ها غمگین بودن شده هر لحظه ما... این روز ها فقط می آم لینک ها رو نگاه می کنم و .... اما تو دو سه روز گذشته یه فیلم بد جور حالم رو بد کرد...... اون فیلم هیچ کدوم از فیلم های روز ۲۵ بهمن نبود, که اون فیلم ها رو به صورت زنده دیده بودیم .......فیلم که حرفش رو می زنم  یه فیلم بود مربوط به ۲۲ بهمن !! ..... فیلم ی که احتمالن تا حالا همه دیدن ..... فیلم ی که تو اون یه ساندیس تو چشم یه به اصطلاح  ساندیس خور می خوره ...... راستش وقتی این ۳۰ ثانیه رو دیدم، متوجه شدم خندم نگرفت... ۳-۴ ثانیه طول نکشید که فهمیدم گریه ام گرفته.... آره، من برای یه بسیجی، یه ساندیس خور گریه ام گرفت !! 
برای کسی که اینطور حقیرش کردن...برای اولین بار بود که به این آدم ها فکر کردم ..... راستش دلم براشون  خیلی سوخت..... خیلی! ... یه سری از بسیجی ها همون های هستند که همه ما ازشون متنفر هستیم..... اما یه سری مثل همین که تو این فیلم هست، قضیه شون فرق میکنه.... از بی خبری شون  ، کم سوادی شون  ، فقر شون و همه این ها سو استفاده کردن و اون ها رو تا مرز بی نهایت حقیرشون کردن ..... اون قدر حقیر که اینطور خودش رو برای ساندیس به آب و آتیش می زنه .... این طور به طرفش ساندیس پرت می کنن......واقعن چی تو خونه این دسته از ساندیس خور ها (!) اتفاق می افته ؟!..... 
من غمگین ام ..... این کسی که این طور ساندیس تو چشمش میخوره ایرانیه.... مثل من، مثل تو.... چه خوشمون بیاد چه نه!.... ( من فقط دارم از یه دسته خاص از این ساندیس خور ها حرف می زنم ).... دوستان اون چیزی که تو این فیلم اتفاق می افته نتیجه جهل و فقر هستش ..... من از حقارت هم وطن ایرانی ام غمگین می شم..... چی به سرش اومده؟.... من برای ایران ، ایرانیه سر بلند آرزو دارم، چون برای ایران سر بلندی آرزو دارم..... من از این همه حقارت برای هم وطن ایران ام غمگین میشم.... من برای حقارت ها وطن ایرانی ام گریه می کنم .... ایران وقتی سر بلند هستش که ایرانی سر بلند باشه.....